Όταν η ισότητα αργεί...

Τα "Χρόνια πολλά" για τη γιορτή της Γυναίκας, έδιναν κι έπαιρναν χθες. Πάντα διατηρώ κάποια απόσταση απ τις "απόλυτες" Παγκόσμιες Ημέρες. Ο σημαντικότερος λόγος είναι γιατί δεν συμφωνώ με ότι πρεσβεύουν. Για παράδειγμα, ένας κόσμος μόνο με γυναίκες θα ήταν τουλάχιστον ανιαρός, ενώ η μητέρα δεν έγινε μητέρα μόνη της. Για να μη μιλήσω για την ημέρα των ερωτευμένων... Ξέρετε πολύ καλά πως ο ερωτευμένος άνδρας δεν χρειάζεται δικαιολογία για να προσφέρει λουλούδια στη σύντροφό του.

Χθες λοιπόν, έπεσα πάνω στην παρακάτω φωτογραφία που μου επιβεβαίωσε τα πιστεύω μου....

Και αμέσως έφερα στο μυαλό μου τις ανήλικες νύφες της Ινδίας, την κλειτοριδεκτομή με την οποία βασανίζονται οι γυναίκες της Αφρικής, τις τρομερές απαγορεύσεις στις οποίες πρέπει να υπακούν οι γυναίκες στις Αραβικές χώρες ή ακόμα ακόμα την άγνωστη σύγχρονη Ελληνίδα που "τράκαρα" σε ένα φόρουμ να αναζητά συμβουλές για να φύγει από έναν γάμο χωρίς να αφήσει πίσω το παιδί της ή χωρίς να δολοφονηθεί απ τον άνδρα της. Αυτό τον άνδρα που -όπως ανέφερε- την κλείδωνε στο σπίτι, δεν της επέτρεπε (!) τηλεφωνικές ή φυσικές επαφές με κανέναν ή δεν της έφερνε φαγητό!


Για όλες τις γυναίκες που βιώνουν ρατσισμό εξ αιτίας του φύλου τους αλλά και για όλες τις παραπάνω, οφείλουμε να παλέψουμε για την ολοκληρωτική επιβολή της ισότητας και στην παραμικρή κουκίδα του Παγκόσμιου χάρτη. Τότε, το "Χρόνια Πολλά" θα σημαίνει πολλά περισσότερα από ομαδικές εξόδους γυναικών το βράδυ της 8ης Μαρτίου...