Λέμε συχνά πως ο πλούτος της χώρας μας, βρίσκεται στη φυσική της ομορφιά. Και είναι αλήθεια καθώς σε κάθε γεωγραφικό διαμέρισμα, θα βρει κανείς κάτι που θα τον συγκινήσει. Σημαντική βοήθεια στην εξερεύνηση της χώρας μας, αποτελούν οι σύγχρονοι αυτοκινητόδρομοι που φέρνουν κάθε χερσαίο προορισμό πιο κοντά και με περισσότερη ασφάλεια.
Τελευταία οικογενειακή μας εξόρμηση ήταν στην Έδεσσα. Μια πόλη μικρή αλλά πολύ όμορφη. Βέβαια, η μάστιγα που συναντάται σε όλη τη χώρα και ακούει στο όνομα "αδιαφορία" από πλευράς των πολιτικών μας "αρχόντων", συναντάται και εδώ καθώς και στην Έδεσσα, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αν βρισκόταν ένας άνθρωπος να αναδείξει την ομορφιά, η χώρα μας θα ήταν πόλος έλξης των πενταπλάσιων τουριστών.
Η Έδεσσα είναι η αλήθεια πως είναι πιο εύκολος προορισμός για τους κατοικούντες Δυτικά και Βόρεια καθώς απ τη Θεσσαλονίκη απέχει λιγότερο από μια ώρα ενώ από τα Ιωάννινα δυο ώρες. Λόγω θέσης (δίπλα στο χιονοδρομικό κέντρο του Καιμακτσαλάν και στην "Αράχωβα του Βορρά", τον Άγιο Αθανάσιο), αν προγραμματίσετε ένα ταξίδι στις γύρω περιοχές, αξίζει μια μικρή παράκαμψη.
Εμπειρικά μιλώντας, οργανώστε το ταξίδι σας κλείνοντας δωμάτιο σε ένα εκ των εξαιρετικών "Βαρόσι" στην ομώνυμη παραδοσιακή συνοικία της πόλης. Πρόκειται για έναν παραδοσιακό ξενώνα, "Βαρόσι Guesthouse", το αναπαλαιωμένο σπίτι της οικογένειας και το "αδελφάκι" του, το εντυπωσιακό ξενοδοχείο "Βαρόσι 4seasons". Εμείς μείναμε στο 1ο και πήραμε το πρωινό μας στο 2ο όπως και όλοι όσοι το επιλέγουν για τη διαμονή τους.
Ο ξενώνας "Βαρόσι" αποπνέει τρομερή οικειότητα, ακριβώς όπως οι ιδιοκτήτριες. Καθώς το τετράκλινο δωμάτιο βρίσκεται στο ισόγειο, είχαμε την ευτυχία να απολαύσουμε το καθιστικό και το τζάκι όσο τα παιδιά μας βρίσκονταν ακριβώς δίπλα μας, εντός του δωματίου και έπαιζαν με τα παιχνίδια τους στο τέλος μιας γεμάτης ημέρας.
Φτάνοντας στον ξενώνα, παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στο δωρεάν ιδιωτικό πάρκινγκ και το ξεχνάς μέχρι την ώρα αποχώρησης από την πόλη. Το πρώτο πράγμα που εξερευνά κανείς, είναι ο οικισμός.
Το Βαρόσι (που σημαίνει οχυρό), είναι η πρώτη χριστιανική συνοικία που δημιουργήθηκε ως εξέλιξη του βυζαντινού οικισμού που αναπτύχθηκε στο χώρο της ακρόπολης και της αρχαίας πόλης. Το 1944 οι Γερμανοί έκαψαν το μεγαλύτερο μέρος της συνοικίας επειδή λόγω της θέσης της χρησίμευε ως κέντρο τω αντιστασιακών. Το 1983 κηρύχθηκε παραδοσιακός οικισμός ενώ πρόσφατα έχει γίνει αποκατάσταση τω σπιτιών η οποία στηρίχθηκε στην μελέτη ανάπλασης του Βαροσίου, η οποία πήρε το 1ο βραβείο μεταξύ άλλων μελετών της Ε.Ε.
Τα σπίτια που σώζονται στον Βαρόσι χρονολογούνται στον 19ο αιώνα και αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της παραδοσιακής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Οι περισσότερες κατοικίες είναι λαϊκές υπάρχουν όμως και αρχοντικά. Συνήθως είναι διώροφα κτίσματα με προεξοχές ανοιχτό καλυπτόμενο εξώστη και κεραμοσκεπή. Στο εσωτερικό τους διαθέτουν αυλή, ενώ γύρω από τις αυλές οργανώνονται οι ημιυπαίθριοι χώροι, τα χαγιάτια.
Σε απόσταση 3 λεπτών (πάντα με τα πόδια), βρίσκεται το πάρκο των Καταρρακτών. Αφήστε τις αισθήσεις σας να απολαύσουν... Νερά, νερά και νερά! Το μικρό σπήλαιο ακριβώς πίσω απ τον μεγάλο καταρράκτη, είναι όσο εντυπωσιακό του επιτρέπει το μέγεθός του, σίγουρα δεν χάνετε τίποτα να του ρίξετε μια ματιά.
Χάσιμο χρόνου αποτελεί το ερπετάριο εκτός κι αν είστε φίλοι των φιδιών! Εμείς σίγουρα δεν θα το επισκεπτόμασταν αν δεν είχαμε διαβάσει την ταμπέλα που πλάι στη λέξη "ερπετάριο" δεν βρισκόταν και αυτή που λέει "ενυδρείο"...
Η καφετέρια "The Mill cafe", αν και δε την επισκεφθήκαμε ως πελάτες αλλά ως περαστικοί, είναι σε πολύ όμορφο σημείο, ιδανικό για να απολαύσετε κάποιους απ τους καταρράκτες.
Στο τέλος του πάρκου των καταρρακτών, και αφού αγοράσετε σουβενίρ σε κάποιο απ τα μαγαζάκια που βρίσκονται στο σημείο (χωρίς να ξεχάσετε να προμηθευτείτε γλυκό κεράσι καθώς η Έδεσσα εκτός από πόλη των νερών είναι και πόλη του κερασιού!), μπορείτε να επισκεφθείτε το εστιατόριο "Ήρθα κι Έδεσσα". Προσεγμένος χώρος, ευγενικό προσωπικό, καλό φαγητό και τιμές λογικές.
Περπάτημα και πάλι προς το κέντρο της πόλης. Οι όμορφοι πεζόδρομοι που τα τελευταία χρόνια κατασκευάστηκαν, προσφέρουν στον επισκέπτη τη δυνατότητα να γνωρίσει την εμπορική πλευρά της Έδεσσας ενώ μπορεί κανείς να πιει τον καφέ του σε κάποιο απ τα μαγαζάκια που βρίσκονται σε αυτούς, ενώ νερά τρέχουν ασταμάτητα κάτω απ τις δεκάδες γέφυρες κάθε μεγέθους που βρίσκονται στην πόλη. Εμείς για τον απογευματινό μας καφέ επιλέξαμε το κεντρικό καφέ "Τημενιδών" ακριβώς πίσω απ το μεγάλο συντριβάνι που μας καλωσόρισε με την άφιξή μας στην Έδεσσα.
Με την άνεση του Εδεσσαίου (τόσο όμορφη ρυμοτομία έχει), εν μέσω πεζοδρομίων και πεζόδρομων, επιστρέψαμε στον ξενώνα νωρίς το βράδυ αφού είχαμε πάρει μια σημαντική γεύση της πόλης. Ζητήσαμε πληροφορίες για την καλύτερη πιτσαρία και σε λίγα λεπτά είχαμε μια γευστική πίτσα απ το Da Pepe στο καθιστικό του "Βαρόσι" την οποία και φάγαμε οικογενειακώς συντροφιά με το τζάκι.
Κοιμηθήκαμε στα μοσχομυρωδάτα σεντόνια με τα ζεστά παπλώματα (τα κλινοσκεπάσματα πλένονται και σιδερώνονται στον ξενώνα γεγονός που τα καθιστά ακόμα πιο φροντισμένα) και ξυπνήσαμε το πρωί απ την καμπάνα της διπλανής εκκλησίας. Έχοντας ενημερωθεί απ την ώρα της άφιξής μας για την τοποθεσία του πρωινού γεύματος, διαβήκαμε την πόρτα του επιβλητικού "Βαρόσι 4 seasons". Υπέροχος χώρος, εξαιρετική φιλοξενία και πρωινό άφθονο και νοστιμότατο!
Είναι εξαιρετικά σημαντικό ο Έλληνας επιχειρηματίας να μη βλέπει τον πελάτη σαν αρπαχτή και καθώς η φιλοξενία που τύχαμε στην εν λόγω επιχείρηση ήταν απίστευτη, η "διαφήμιση" είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε. Αρχικά μας τονίστηκε πως μπορούμε να επιλέξουμε όποιον καφέ ή ρόφημα επιθυμούμε και δεν μας ξεπέταξαν με έναν ξαναζεσταμένο καφέ φίλτρου. Έπειτα παραγγείλαμε απ το μενού ότι θέλαμε ενώ η γλυκιά σερβιτόρα μας τόνιζε ξανά και ξανά πως αν χρειαζόμαστε κάτι ακόμα να μη διστάσουμε να το ζητήσουμε. Σκασμένοι απ το νόστιμο πρωινό μας, παραγγείλαμε ένα δεύτερο καφεδάκι και βγήκαμε στην υπέροχη αυλή με θέα τον Λόγγο.
Με τις αποσκευές μας γεμάτες όμορφες φυσικές εικόνες, με την αγαλλίαση που προσέφερε η ζεστή φιλοξενία των Εδεσσαίων και με την ικανοποίηση της επιβεβαίωσης πως όταν ο άνθρωπος επιλέξει να διατηρήσει τα έργα των προγόνων του μεγαλώνει τον πλούτο της χώρας, επιστρέψαμε στη βάση μας.
Τους καταρράκτες φυσικά καθώς και την παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι.
Η κατάλληλη εποχή:
Όταν ανθίζουν οι κερασιές που συντροφεύουν τη διαδρομή σας απ την Πτολεμαΐδα και μετά.
Must have:
Γλυκό του κουταλιού κεράσι. Προσοχή! Ντόπιο! Ιδανικά σπιτικό (ευχαριστούμε κυρία Μαίρη!)
Must Visit:
Το Βαρόσι 4 seasons έστω για καφέ!
Ιστορικά στοιχεία:
Το όνομα της πόλης έχει φρυγική καταβολή και σημαίνει πύργος μέσα στο νερό ή πόλη πάνω στο νερό. Το 814 π.χ ο ΚΑΡΑΝΟΣ ο πρώτος Μακεδόνας Βασιλιάς (Αρχέλαος) την κάνει πρωτεύουσα του πρώτου βασιλείου των Μακεδόνων και οι τύχες της πόλης ταυτίζονται με την ιστορία της Μακεδονίας. Αρχαία, βυζαντινά αλλά και βιομηχανικά ευρήματα μαρτυρούν την ιστορία της πόλης. Από την ιστορία περνούν οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Σλάβοι, οι Οθωμανοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί καθώς και πολλοί άλλοι.
Η περιοχή της Έδεσσας κατοικείται συνεχώς από τους προϊστορικούς χρόνους (4000πχ-3000πχ). Στις περιοχές "Λόγγος" και "Παράδεισος" έχουν ανακαλυφθεί αρχαιολογικά ευρήματα και οι ανακαλύψεις για ανθρώπινη ύπαρξη στην περιοχή είναι συνεχείς. Στην διάρκεια των ιστορικών χρόνων γίνεται η πρώτη πρωτεύουσα του Μακεδονικού Κράτους. Η Έδεσσα βρίσκεται σε δύο επίπεδα στην ακρόπολη (σημερινή θέση) και στην κυρίως πόλη (θέση "Λόγγος"). Εικάζεται ότι εδώ ήταν οι ΑΙΓΕΣ όπου ο Φίλιππος Β' δημιούργησε την αυτοκρατορία που ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ έφτασε μέχρι τις Ινδίες. Στην πόλη υπάρχει βουλευτήριο, γυμνάσιο αλλά και ναοί του Διός Υψίστου, του Πατρίου Διονύσου και της Θεάς Μα Ανεικήτου. Άλλα μνημεία μαρτυρούν την λατρεία της Θεάς Αρτεμις Αγροτέρας και του φρυγικού θεού Σαβάζιου. Το 6ο-5ο πχ η πόλη εξελίσσεται με ακρόπολη και κάτω πόλη.
Η Αρχαία Έδεσσα αποτέλεσε μία σημαντική πόλη της αρχαιότητας (nobilis και αξιόλογος κατά τους αρχαίους συγγραφείς Τίτιο Λίβιο και Διόδωρο Σικελιώτη ) κτισμένη στο φυσικό πέρασμα, όπου ο πανάρχαιος οδικός άξονας που από τον 2ο αι πχ ονομάστηκε ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ εγκαταλείπει την κάτω πεδινή και ανηφορίζει προς την άνω ορεινή Μακεδονία. Αδιάψευστος μάρτυρας αποτελεί το ανάγλυφο του ΧΟΙΡΟΥ του ΠΑΣΟΙΦΙΛΟΥ, ο οποίος, σύμφωνα με την επιγραφή, μαζί με τον κύριο του διέτρεξε την Εγνατία οδό απο το Δυρράχιο έως την Εδεσσα για να συμμετάσχει στην μεγάλη μακεδονική γιορτή των φαλλοφοριών (γιορτή αφιερωμένη στον θεό Διόνυσο)
Ο τόπος όπου αναπτύχθηκε η πόλη στην άκρη του βράχου της σημερινής Έδεσσας και στην κατάφυτη κοιλάδα του Λόγγου, διακρίνεται για τις φυσικές του ομορφιές και σφραγίζεται από την αέναη ροή των νερών, που στις ημέρες μας έχουν διαμορφωθεί στους πασίγνωστους εδεσσαϊκούς καταρράκτες.
Η επιλογή έγινε εξαιτίας των νερών, που προσέφεραν οχυρότητα και γονιμότητα, αλλά ταυτόχρονα ελήφθη υπ'όψη και η η καταστροφική τους δράση. Η μαρτυρία του Στέφανου Βυζάντιου επιβεβαιώνει : "Έδεσσα, πόλις της Συρίας, διά των υδάτων ρύμην ούτω κληθείσα, από της Μακεδονίας" (=Έδεσσα πόλη της Συρίας, που ονομάστηκε έτσι από την ορμή των νερών όπως η Έδεσσα της Μακεδονίας).
Με την κατάκτηση από τους Ρωμαίους (168πχ-130πχ) η Εγνατία οδός περνά από την Έδεσσα στην μέση της διαδρομής Θεσσαλονίκη – Μοναστήρι. Στην πόλη λειτουργεί Νομισματοκοπείο (27πχ-249μχ) ενώ λίγο αργότερα την πρωτοχριστιανική περίοδο η πόλη γνωρίζει το χριστιανισμό μετά από περιοδείες του Αποστόλου Παύλου στην Μακεδονία. Τον 4ο αι μχ ιδρύεται επισκοπή Εδέσσης υπαγόμενη στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Και οι δύο περιοχές υπάγονται στην δικαιοδοσία του Πάπα της Ρώμης. Στα τέλη του 4ου αι η Έδεσσα ανήκει στην περιοχή "Μακεδονία Πρώτη" ως τμήμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώ επίσκοποί της συμμετέχουν στις οικουμενικές συνόδους με πρώτο γνωστό επίσκοπο τον Ισίδωρο (691-692). Το 731- 733 ο Αυτοκράτορας Λέων Γ' ο Ισαυρος αποσπά την περιοχή από την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Πάπα της Ρώμης.
Την περίοδο ίδρυσης της αγιορείτικης κοινότητας η Έδεσσα αναφέρεται ως περιοχή στο έργο "Περί Θεμάτων" του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ' ως περιοχή της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). Λίγο αργότερα την πόλη καταλαμβάνει ο Σαμουήλ και την κάνει έδρα του προσωρινού κράτους του και της αρχιεπισκοπής. Στο μεταξύ ήδη έχει αρχίσει νωρίτερα η χρήση του ονόματος Βοδενά (από την λέξη voda=βόδα=γουοδα=γιδορ=Hydor=νερό=Water) που σημαίνει τι άλλο, πόλη των νερών, υδατούπολη. Οι μάχες μεταξύ Βυζαντινών & Βουλγάρων μαίνονται με συνεχείς ανακαταλήψεις και την περίοδο της 4ης σταυροφορίας (1204) η Έδεσσα υπάγεται στο Λατινικό Βασίλειο της Θεσσαλονίκης υπό τον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό. Λίγο αργότερα η Έδεσσα υπάγεται στο δεσποτάτο της Ηπείρου υπό του Δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρο και το 1252 ιδρύεται το Δεσποτάτο των Βοδενών. Λίγο αργότερα η Έδεσσα βρίσκεται ως αντικείμενο διαμάχης μεταξύ του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου και του μετέπειτα αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' Κατακουζηνού.
Το 1341 τα Βοδενά πολιορκούνται από τους Σέρβους και τον Στέφανο Ντουσάν. Οι μάχες μεταξύ Βυζαντινών & Σέρβων με συνεχείς ανακαταλήψεις μαίνονται έως την οριστική κατάληψη από τους Σέρβους. Την περίοδο αυτή καταστρέφονται τα τείχη της πόλης και πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Οι Εδεσσαίοι εξανδραποδίζονται & η πόλη αρχίζει να χτίζεται στην σημερινή της θέση στην παλιά ακρόπολη της Έδεσσας, το γνωστό σε όλους Θεοφρούρητο κάστρο των Βοδενών.
Το 1389 η πόλη μετά από πολιορκία περνά στα χέρια των οθωμανών και ξεκινά η οθωμανική της περίοδος. Το 1395 την χτυπά ένας μεγάλος σεισμός ο οποίος προκαλεί ένα ρήγμα στην λίμνη έξω από το τείχος της ακρόπολης. Καταστρέφεται η κάτω πόλη από την δύναμη των νερών και η Έδεσσα πλέον κατοικείται στην Άνω πόλη (σημερινή θέση). Διασώζεται ο καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας που αργότερα μετονομάσθηκε σε Κοίμηση της Θεοτόκου και ο μικρός ναός Πέτρου & Παύλου στην άκρη του βράχου της πόλης. Την περίοδο αυτή χτίζονται αρκετές εκκλησίες στην γύρω περιοχή. Στα 1660 λειτουργούν δεκάδες νερόμυλοι αξιοποιώντας την δύναμη του νερού. Το 1750 λειτουργεί σχολείο στην Έδεσσα με διδάσκαλους μοναχούς και λίγο αργότερα η επισκοπή αναβαθμίζεται σε Μητρόπολη Βοδενών και ιδρύεται το πρώτο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το "ΕΛΛΗΝΟΜΟΥΣΕΙΟΝ". To 1790 γεννιέται στην πόλη ο ελληνιστής παλαιογράφος Μηνάς Μινωίδης ο οποίος πρώτος μίλησε για την ανάγκη αναγέννησης των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι Εδεσσαίοι συμμετέχουν ενεργά σε όλους τους επαναστατικούς αγώνες και στην επανάσταση του 1821. Το 1872 ιδρύεται ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Βοδενών και λίγο αργότερα ανεγείρεται το "Παρθεναγωγείο"(1877) (ίσως το 1ο σχολείο για κορίτσια) ενώ δέκα χρόνια νωρίτερα είχε λειτουργήσει το "Αρρεναγωγείο"(1872). Το 1891 σε μια προσπάθεια αυτοδιοίκησης συντάσσεται ο πρώτος κανονισμός λειτουργίας της "Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος Βοδενών" και ένα χρόνο αργότερα η Έδεσσα συνδέεται σιδηροδρομικώς με το Μοναστήρι & την Θεσσαλονίκη.
Παράλληλα ξεκινά να λειτουργεί και το πρώτο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας με κινητήρια δύναμη τον "Λευκό Άνθρακα" (=νερό) ξεκινώντας έτσι η περίοδος βιομηχανικής ανάπτυξης της πόλης. Το 1900 ανεγείρεται το 6ο τζαμί της πόλης το "Γενί Τζαμί" και το ρολόι της πόλης. Το 1904-1908 ενώ οι μάχες μαίνονται με τους άνδρες του Ελληνικού & Βουργαρικού Κομιτάτου οι Εδεσσαίοι λαμβάνουν ενεργά μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Το 1912 λίγο πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης η Έδεσσα υποδέχεται με το δήμαρχό της Αλη-Ριζά μπέη τμήματα του Ελληνικού Στρατού και ενσωματώνεται επίσημα στο Ελληνικό Κράτος ένα χρόνο αργότερα.
Το περίοδο που ακολουθεί η περιοχή γίνεται θέατρο συγκρούσεων των Σέρβων & Αγγλογάλλων με τους Γερμανοβούλγαρους με αποκορύφωμα την επική μάχη του Καϊμάκτσαλάν, την μοναδική μάχη της ευρωπαϊκής ιστορίας που δόθηκε σε υψόμετρο πάνω από 2500μ. Οι Γάλλοι καταγράφουν την πόλη, την φωτογραφίζουν και την οργανώνουν με υποδομές. Μαζί φέρνουν και τα χάλκινα όργανα τα οποία αγκαλιάζονται από τους τοπικούς οργανοπαίκτες και εντάσσονται ως νέο ρεύμα στη τοπική παράδοση της πόλης
Το 1921 Αρχίζουν Ανασκαφές και αποκαλύπτεται η Αρχαία Έδεσσα ενώ θεμελιώνεται το γυμνάσιο Έδεσσας (Περικαλλές) και ιδρύεται ο "Φιλοπρόοδος Σύλλογος Μέγας Αλέξανδρος". Το 1935 μια ‘περίεργη’ μεγάλη πυρκαϊά καταστρέφει μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης και πλημμύρες ολοκληρώνουν την καταστροφή ενώ το 1936 συμμετέχει ο πρώτος Εδεσσαίος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, ο Δημήτριος Γιάκας. Μέχρι το 1940 υπάρχει μεγάλη βιομηχανική ακμή και η Έδεσσα αποκαλείται Μάντσεστερ της ανατολής (12000 κάτοικοι 2500 βιομηχανικοί εργάτες). Αιτία οι πολυάριθμοι μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαθίστανται με την ανταλλαγή των πληθυσμών στην πόλη και αποτελούν φτηνά εργατικά χέρια.
Το 1940-1944 η πόλη καταλαμβάνεται από τους Γερμανούς (Ναζί) και λίγο πριν την αναχώρησή τους καταστρέφεται μεγάλο τμήμα της συνοικίας Βαρόσι, το Αρρεναγωγείο, και άλλα κτίρια. Την περίοδο αυτή μεταφέρονται τα νεκροταφεία και έχουμε την πρώτη τουριστική ανάδειξη των καταρρακτών. Η Έδεσσα λίγο αργότερα θα μπει στην τραγική δίνη του εμφυλίου πολέμου με αποκορύφωμα την προσπάθεια κατάληψής της από το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Το ανθρώπινο κεφάλαιο μετά από 2 παγκόσμιους πολέμους και έναν εμφύλιο μειώνεται δραματικά και παράλληλα υπάρχει σημαντικό μεταναστευτικό ρεύμα εντός Ελλάδας και σε άλλες χώρες.
Το 1951 με την περίφημη ‘ανασυγκρότηση’ κατασκευάζονται τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια στον Άγρα & τον Εδεσσαίο (Βόδα) ποταμό. Δημιουργείται σταδιακά ο υγρότοπος Αγρα-Βρυτών-Νησίου και συνδέεται τεχνητά με την Λίμνη Βεγορίτιδα. Η βιομηχανία σταδιακά φθίνει λόγω κυρίως των δικαιωμάτων του νερού που περιέρχονται στην ΔΕΗ ενώ το 1962 έχουμε την πρώτη περιβαλλοντική διαμαρτυρία για την διάσωση των Καταρρακτών Έδεσσας. Δυστυχώς χάνονται οι Καταρράκτες του Αγρα. Παράλληλα οργανώνονται τα Ανθεστήρια και οι πρώτες γιορτές Καρναβαλιού.
Τις Δεκαετίες '70-'80-'90 η Έδεσσα έχει Πολεοδομική, Τουριστική, Πολιτιστική, Αθλητική και πνευματική ανάπτυξη. Πολλοί είναι οι συγγραφείς, ποιητές και άνθρωποι της τέχνης που τα ερίσματά τους ξεκινούν από τους ήχους των νερών της μαγικής πόλης του Βορά, στο καλύτερο μπαλκόνι της Μακεδονίας.
Το 1982 θεμελιώνεται το Δημαρχείο της πόλης ενώ ένα χρόνο αργότερα το Βαρόσι θεσμοθετείται ως Παραδοσιακός Ιστορικός Οικισμός της πόλης.
(Πηγή ιστορικών στοιχείων: http://www.edessacity.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου